Nowości na portalu slubomania.pl

Ilość osób: 4-5 osoby umiejące gwizdać
Rekwizyty: bułka tarta może być także mleko lub śmietanka w proszku. Kieliszki do wódki dla każdej osoby.
Do zabawy wybieramy 4-5 ochotników, którzy potrafią gwizdać. Osoby te dostają do zjedzenia 100 gram proszku, którym może być np. mleko w proszku lub bułka tarta (przygotowany proszek najlepiej podać w kieliszku). Następnie goście czekają w napięciu, aż pierwszej osobie biorącej udział w konkursie, uda się zagwizdać. Jednakże zadanie okazuje się nie takie łatwe, jakby się mogło wydawać na początku.  Proszek podany uczestnikom do zjedzenia bardzo ogranicza możliwości gwizdania - bułka tarta wysusza, a mleko w proszku skleja usta. Mija zatem trochę czasu nim po kilku bezskutecznych próbach w końcu uda się wyłonić zwycięzcę konkursu, który zdoła zagwizdać.

Ilość osób: wszyscy goście
Rekwizyty: brak

Zabawa pozwalająca zintegrować wszystkich gości, dlatego najlepiej przeprowadzić ją na początku wesela. na tzw. przełamanie pierwszych lodów. Zabawę zaczynają Młodzi. Para Młoda całuje się, a następnie pocałunek jest przekazywany sąsiadom. Sąsiedzi przekazują go dalej swoim sąsiadom i zabawa trwa dopóki pocałunek nie wróci do Młodych.

Inna wersja tej zabawy - bardziej sportowa-  polega na tym że pocałunek dalej przekazuje Pani Młoda a Pan Młody wstaje przy stole i rozpoczyna tym samym „falę”, która jest przekazywana przez biesiadników od strony Pana Młodego. W zależności co pierwsze wróci do Państwa Młodych czy pocałunek czy fala piłkarska (która musi obrócić dwa razy bo bramki są dwie) - ta strona będzie w Małżeństwie dominująca :).

pomysł. R.Ś

Tort weselny jest na przyjęciu weselnym obowiązkowym punktem programu. To on gwarantuje słodkie życie dla małżonków. Najczęściej na wesela zamawiane są torty piętrowe. Tort weselny zwykle jest przystrojony, na jego szczycie znajdują się często figurki symbolizujące Młodą Parę, mogą to być także łabędzie.

Obrączka ślubna – pierścień w kształcie obręczy, często grawerowany, wykonywany najczęściej ze stopu złota. W dniu składania przysięgi małżeńskiej (ślubu) zakładany sobie nawzajem przez małżonków na serdeczny palec.

 

Ilość osób: 9
Rekwizyty: 9 krzeseł

Jest to zabawa oparta na czytaniu historyjki. Do zabawy wybieramy Króla i Królową (może ta rola być zarezerwowana dla Pani i Pana Młodego). Osoby te następnie dobierają sobie jeszcze 7 ochotników, którzy tworzą karetę. Karata ustawiona jest z krzeseł tak jak to przedstawia schemat obok. Na krzesłach siedzą kolejno:

Ilość osób: 14
Rekwizyty: 14 krzeseł

    Jest to zabawa oparta na czytaniu historyjki. Do zabawy potrzebne są dwie drużyny: Pani Młodej i Pana Młodego. Prowadzący wybiera spośród ochotników chętnych do każdej drużyny, ochotników mogą wybrać również Państwo Młodzi. W skład drużyn wchodzą kolejno:

Oczepiny (zwane też przebabinami, czepieniem, czepinami) to dawny obrzęd weselny znany u większości ludów słowiańskich, podczas którego panna młoda symbolicznie przechodziła ze stanu panieńskiego w zamężny. Nazwa oczepiny pochodzi od czepca, nakrycia głowy, jakie nosiły mężatki w miejsce panieńskiego wianka.

Krocząc we dwoje małżeńskim szlakiem, na swojej drodze napotykamy radości i smutki. Należycie pielęgnowany przez współmałżonków związek małżeński rozwija się, rozkwita, ubogaca męża i żonę, sprawia, że lepiej się oni poznają, są bardziej zgrani.

Może dlatego odzwierciedleniem ewolucji związku są nazwy kolejnych rocznic ślubu. Nazwy te świadczą o okresach życia we dwoje. Sugerują, które z nich są piękne (kwiatowa, brylantowa), mocne (spiżowa), a które delikatne (kryształowa)..

Zwyczaje ślubne

Osoby biorące ślub określane są niezależnie od wieku mianem Pary Młodej. Zazwyczaj ceremonii zaślubin towarzyszy uczta weselna następująca tuż po niej. Zawieraniu ślubu towarzyszą różnego typu zwyczaje, które są odmienne zależnie od kręgu kulturowego, z jakiego wywodzą się małżonkowie.

Ślub – dawniej oznaczał złożenie uroczystej przysięgi wobec bóstwa lub wybranej grupy ludzi. Przysięga polegała najczęściej na zobowiązaniu się do wykonania pewnych rzeczy (np. darowizny na rzecz konkretnego klasztoru czy kościoła), jeżeli zdarzy się to, czego oczekiwał, pragnął składający ślub.